Op 21 januari 2021 stemde de Tweede Kamer in met het inrichten van een garantiefonds voor (grotere) evenementen later dit jaar, vermoedelijk vanaf 1 juli.
Eindelijk.
Ik ving al wat mogelijke details op (vanaf 3.000 bezoekers?) maar nog onbevestigd, het uitwerken is in gang.
Meer dan welkom
Hoe dan ook; er is lang geijverd voor dit fonds, het is meer dan welkom. De organisatie van dergelijke evenementen vergt namelijk maanden, soms jaren van voorbereiding. Zomer- en nazomerevenementen als Oerol, Festival Classique (op de foto bovenaan, gemaakt tijdens ‘Aïda aan Zee’ in 2019) en Lowlands horen in deze tijd van het jaar allang op de rails te staan. In normale tijden gaan de organisatoren vele maanden voor de feitelijke productie al forse financiële verplichtingen aan met leveranciers, medewerkers, artiesten. Van oudsher gaat ‘de kost voor de baat uit’ en de voorinvesteringen worden later terugverdiend met vooral ticketverkoop, baromzet, merchandise. In 2020 kon vrijwel niets doorgaan. Binnen soms no time werden online optredens, virtuele rondleidingen en digitale verdienmodellen ontwikkeld en die ontwikkeling zal deels doorzetten – maar over de hele linie biedt dat nog geen volwaardig zakelijk alternatief.
Te groot risico
Op de achtergrond speelt ook het afschaffen mee van de zogeheten pandemiedekking door – bij mijn weten alle – verzekeraars. ‘Pandemiedekking’?
De theorie achter verzekering is simpel; een grote groep bouwt ver-zekering op tegen de kans op schade door brand / inbraak / ongeluk door middel van een spaarpot die gevuld wordt met ieders premiegelden. De enkele keer dat een verzekerde inderdaad schade oploopt door brand / inbraak / ongeluk wordt die schade gedekt uit de collectieve premiepot. De praktijk is soms complexer maar toch; een geruststellend idee voor verzekerden – en lucratief voor verzekeraars.
Maar die laatsten kregen juist door corona opeens zoveel pandemieclaims tegelijk dat ze (bijna) zelf in de problemen kwamen. Dat willen ze niet meer meemaken; exit pandemiedekking. Begrijpelijk maar daarmee is het risico helemaal bij organisatoren komen te liggen – en die vinden dat veel te groot. Dan maar geen festival.
Gedwongen stilstand
De organisatoren hebben na rampjaar 2020 geen of weinig financiële reserves meer, geen pandemiedekking… en het perspectief voor 2021 is niet heel rooskleurig. Het is allerminst zeker dat rond komende zomer wat voor evenement dan ook ‘live’ plaats kan vinden. Als het goed is starten half februari zogenaamde Field Labs om te onderzoeken wat mogelijk is, wat te riskant. Maar dan nog… er kan vlak voor een evenement weer een nieuwe Covid-variant opduiken die noopt tot stringente maatregelen. We snappen allemaal dat hard ingrijpen nodig kan zijn om erger te voorkomen… nou ja, bijna allemaal. Maar in zo’n geval; weg evenement. Een streep door het werk van maanden en jaren. Geen inkomsten. Wel verplichtingen, enorme schulden. Miljoenen verlies + faillissement. Onverantwoord riskant.
Ook daarom staat de evenementensector vrijwel stil.
Geen ‘pretfonds’
Gelukkig gloort er hoopgevend perspectief; de sector ontwikkelt allerlei alternatieven en anderhalve-meter-varianten, de corona-vaccinaties zijn in gang en ‘online’ is een blijvertje. Dat zal allemaal meespelen bij het instellen van dit nieuwe garantiefonds. Natuurlijk is € 300 miljoen veel geld maar de belangen zijn groot, ook voor politiek en samenleving; in 2020 waren 48.000 banen in de evenementenbranche in direct gevaar, het omzetverlies bedroeg naar schatting € 3,5 miljard.
Nee, het garantiefonds is geen pretfonds.
Het is onmisbaar, als investering – om definitief erger te voorkomen.
In afwachting van betere tijden.
Behoefte aan een goed gesprek?
Als fondsenwerver help ik mooie plannen en zinvolle projecten graag verder!
Vragen, ideeën en uitdagingen zijn welkom, aarzel dus niet om contact op te nemen.
Bij voorbaat; graag gedaan :-).
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.