Stukje voorgeschiedenis
Werkenderwijs deed ik brede ervaring op in zeer uiteenlopende functies bij – vooral – gemeentes. Ooit startte ik als administratieve kracht op projectbureaus Stadsvernieuwing in verschillende Haagse binnenstadswijken en het begon met verbazing; waarom bezorgden we nieuwsbrieven en moeilijke brieven bij soms semi- of analfabete bewoners? Ik verzon van alles om de communicatie te verbeteren. Werkte vervolgens leerzame jaren als hoofd Algemene Zaken van die afdeling Stadsvernieuwing en koos toen voor de communicatie. Opleidingen, trainingen – nog altijd.
De laatste permanente post was die van communicatieadviseur en woordvoerder bij een middelgrote gemeente.
Vertaald in kwaliteiten en vaardigheden; ik kan dus snel analyseren wat er speelt, het krachtenveld overzien, waar nodig afstemmen en samenwerken met heel verschillende medemensen. Ik ben een denkende doener. Geen hokjesdenker maar een bruggenbouwer. Mijn ambitieuze ongeduld gaat gepaard met gepast begrip voor procedures, processen, politiek-bestuurlijke dilemma’s en de noodzaak van belangenafweging.
In de categorie Vrijwilligerswerk; ja, natuurlijk. Zo was ik vijf jaar coördinator Publiciteit en lid regiegroep van het Haagse Zeeheldenfestival. In het bijna veertigjarig bestaan groeide dit wijkfeestje uit tot vijfdaags festijn met 50 optredens, 23.000 bezoekers en 200 vrijwilligers. En toch is het nog steeds klein maar fijn – dat is ieder jaar opnieuw de belangrijkste opgave. Kinderen kunnen lekker ontdekken, spelen, rondrennen. De dame met rollator zit naast de ruige rocker en allebei lachen ze om het straattheater. Gevestigde namen en prille amateurs op de podia. Heerlijk. Op dat pleintje schijnt de zon, zelfs als het regent.
Commutaal
Ik gooide mezelf in de versnelling door na alle ambtelijke jaren op eigen kracht verder te gaan. En dat deed ik onder de naam Commutaal, als zelfstandig tekstschrijver. Die naam Commutaal omvatte de lading; communicatie, met de focus op taal. Ik schreef teksten voor websites, redigeerde nog veel meer teksten – zelfs een boek – en organiseerde van alles.
Mogelijk maakSTER
De fondsenwerving pakte ik erbij op verzoek van tevreden opdrachtgevers waarvoor ik eerder projectplannen schreef, als onderdeel van subsidieaanvragen. Mooi blijk van vertrouwen!
Maar binnen enkele jaren bleek die hele fondsenwerving veel lastiger te zijn geworden. Kort door de bocht; forse bezuinigingen door de (rijks)overheid op het gebied van zorg, welzijn, cultuur hebben veel meer vraag naar vermogensfondsen opgeleverd en die fondsen hebben nieuwe technologische mogelijkheden benut om dat zo goed mogelijk te stroomlijnen. Ze hebben groot gelijk – maar als aanvrager ben je veel tijd kwijt aan alles wat er komt kijken bij die digitale hordenloop. En Nederland kent ruim 2.000 fondsen, dat is prachtig maar ook lastig.
Wanneer je ‘fondsen’ opvat als ‘financiële middelen’ omvat fondsenwerving trouwens ook het werven van sponsors, donateurs, kleine en grote giften, legaten. Samengevat; we hebben het over fantastische mogelijkheden – voor wie ze weet te benutten.
Ik bleek over onvermoede kwaliteiten te beschikken en de fondsenwerving maakte me blij; met dit werk draag ik bij aan een betere, mooiere, leukere samenleving, aan extra kansen of stil geluk. Indirect draag ik bij aan bijzondere ontmoetingen, zorg voor mens en dier, aan kunst en cultuur, behoud van erfgoed. Aan onze toekomst.
En daarom noem ik mezelf als fondsenwerver een ‘mogelijk-maakSTER’.
Ervaring in ontwikkeling
Zowel het vakgebied communicatie als dat van de fondsenwerving blijven in ontwikkeling, met uitlopers naar bijvoorbeeld ethiek en marketing. Online en offline. Jaarlijks volg ik minstens één meerdaagse opleiding en tal van relevante workshops, dagelijks blijf ik bij.
En daar worden mijn opdrachtgevers natuurlijk ook beter van!